கவிதையா அது என்ன,தமிழ் கவிதை சுவைத்துப் பாருங்கள் அது தேனாய் இனிக்கும்.

கவிதையா அது என்ன,தமிழ் கவிதை சுவைத்துப் பாருங்கள் அது தேனாய் இனிக்கும்.

அப்பபா ஒரே வெய்யில் என அலுத்துக் கொண்ட நான்,வழமையான ஆறு மணித் தூக்கத்தை ஐந்து மணித்தியாலாங்களாக குறைத்துக் கொண்டு கவிதை படிக்க ஆரம்பித்தேன்.கல்யாணம் பண்ணி இருந்தால் பக்கத்தில் படுக்கும் மனைவியின் தொண தொணப்பே கவிதையாகி இருந்திருக்கும். கல்யாணத்திற்கு விளம்பரம் செய்வதாக கற்பனை செய்யாதீர்கள். அதைக் கவனிக்க என் பெற்றோர்கள் இருக்கவே இருக்கிறார்கள். ஆனால் என் தங்கை மட்டும் அமெரிக்கப் பெண்ணை கட்டிக்கோ என்று No,சொல்லி விட்டாள்.கிடைத்த இந்த ஓய்வில் நேற்று படித்த கவிதை பற்றி சொல்கிறேன்.

எந்த மொழியிலும் இல்லாத வகையில் தமிழில் முத்தமிழ் சிறப்போங்கி நிற்கிறது.இதில் இலக்கியத் தமிழில் கவிதை இலக்கியம் படைப்பிலக்கியமாக பாமரன் முதல் படித்தவன் வரை சிந்தனையில் குளித்து,நீரில் தலைக் குளித்து தலை முடியில் நீர் சொட்ட சொட்ட வரும் பெண்ணைப் போல்,இலக்கியத் தமிழ் கவிதைத் தேனை சொட்டும்.
யாப்பு இலக்கண விதிகளுக்கு உடபட்டு ஓசை நயங்களுடன் உருவாகும் ஆசிரியப்பா,வெண்பா போன்றவை மரபுக்கவிதைக்குள் அடங்கினாலும் பாவும் செய்யுளும் சிறிது மாறுபடுகிறது.மரபுக் கவிதையில் கவிஞர்களும் புலவர்களும் கருத்து,உணர்ச்சி,கற்பனை,வடிவம் என்பவற்றிற்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்திருப்பர்.இதற்கு நேர்மாறாக இலக்கண வரம்பை மீறி உணர்ச்சியை மையமாக்கி வரும் புதுக் கவிதையிலும் கருத்து உணர்ச்சி அனைத்தும் இருந்த போதிலும்,அவை அனைத்து மக்களும் புரிந்து கொள்ளக் கூடிய வகையில் இலகு தமிழில் இருப்பதைக் காணலாம்.இலக்கண வரைமுறைக்கு உட்படாது புதுக் கவிதை இருந்தாலும் கூட யாப்பிலக்கணத்தை மீறாது கவிதை படைக்கும் கவிஞர்கள் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள்.யாப்பிலக்கணத்திற்கு அடிப்படை சந்தமும் (Rhythm) தொடையுமாகும்(Rhyme) .இதை மறவாது கவிதை தந்தால் இனிக்காமல் கசக்குமா?

மரபுக் கவிதையிலும் புதுக் கவிதையிலும் இணைந்து செயல் பட்டவர்களில் பாரதியார் தொட்டு இன்றைய வைரமுத்து வரை சொல்லலாம். புதுக் கவிதைகளை குறிப்பிட்டு சொல்லப் போனால் அப்துல் ரகுமான்,வைரமுத்து,சிற்பி, அறிவுமதி,வாலி என பலரைக் குறிப்பிடலாம்.இது தவிர சந்தக் கவிதையாக இசைக் கவிதைகள் இசை பாடும். ஆனாலும் கவிதைக்கு உள்ள சிறப்பு என்னவெனில், உரை நடையில் நீண்டு வளரும் பெரு விருட்சம்,ஒரே கவிதைக்குள் அடக்கப்பட்டு விடும். இதனால் தான் ஆரம்பகால சங்ககால நூல்களும் பின்னர் வந்தவையும் 19 ம் நூற்றாண்டு வரை செய்யுள் வடிவிலேயே இருந்தன.
மரபுக் கவிதைகள் மெல்ல புதிய வடிவிற்கு விலக ஆரம்பித்த காலத்தில் ஆங்கிலக் கவிதைகளும் புதிய வடிவமைப்புடன் புதிய உருவெடுத்தன.இதற்கு வால்ட் விற்மன் வித்திட்டார் என சொல்லலாம்.

நன்நூல் கவிதை பற்றி என்ன சொல்கிறது...
சொல்லால் பொருட்கிட னாக உணர்வின்
வல்லோர் அணிபெறச் செய்வன செய்யுள் .

ஆனால் தருமியின் பாட்டிற்கு நக்கீரன் சொன்ன பதில் உங்களுக்குத் தெரியும். யாப்பிலக்கணம் மரபுக் கவிதைக்கு முதுகெலும்பு.இருப்பினும் இலக்கணக் குற்றம் நிகழ்ந்தாலும் மன்னிப்பு உண்டு. பொருட் குற்றம் அறவே கூடாது என்பது நக்கீரன் வாதம். அதனால் தானோ என்னவோ தொல்காப்பியர் இப்படிக் கூறுகிறார்.
காரிகை கற்றுக் கவிபாடு வதினும்
பேரிகை கொட்டிப் பிழைப்பது நன்றே.
குற்றம் காண பலர் வருவார்கள்.ஆனாலும் புதுக் கவிதைக்கு மன்னிப்பு உண்டு.

இது சிற்பியின் கவிதை.......
பாதை முள்
படுக்கை முள்
இருக்கை முள்
வாழ்க்கை முள்
ஆன மனிதர்களைப் பார்த்துச்
சிலிர்த்துக் கொண்டது
முள்ளம்பன்றி...
ஓ.. இவர்களுக்குத் தெரியாதா
முள்ளும் ஓர்
ஆயுதம் என்று .

கற்பனையில் உண்மையை நாசுக்காக வைக்கிறார் ஈரோடு தமிழன்பன்.
ஏழைகள் வீட்டிலிருந்து
புகை
வருவதால் அவர்கள்
சமைக்கிறார்கள் என்று
அர்த்தம் இல்லை
அந்தப் புகை அவர்கள்
எரியும் மனத்திலிருந்தும்
எழுந்து வரலாம்.

ஒரு கவிஞன் தன் ஆதங்கத்தை, உணர்வை வெளியிடுகிறான் நான் படித்த இந்தக் கவிதை மூலம்.
வங்கக் கடல் மீது
தங்கத் தமிழ் மகனை
சிங்களத்து வெறிநாய்
சங்கறுத்துக் கொல்கிறது
தமிழா! இன்னுமா நீ உறங்குகிறாய்?
வலைவீசி மீன்பிடிக்க
அலைமீது சென்றவனின்
தலைமீது குண்டுவீசும்
கொலைச் செயலும் நடக்கிறது.
தமிழா! இன்னுமா நீ உறங்குகிறாய்?

இதை விட காசி ஆனந்தனின் இந்தக் கவிதை இப்படித் தொடருகிறது...
வண்ணத் தமிழ்க்கன்னி வாய்திறந்து பேசுகிறாள்...
மண்ணிற் பிறந்து மணிக்கவிதை பாடிவரும்
பூங்குயிலே உன்னைப் புகழ்வதற்கு நான் யாரோ?
ஏங்கும் இளவஞ்சி எப்படியோ பேச்சுரைப்பாள்?
காத லுருகிவரும் காலத்தில் வாய்மழலை
பாதிவரும் மீதி பதுங்கிவிடு மென்பார்கள்!
ஆனாலும் பொல்லாத ஆசையினால் நானொருத்தி
ஏனோ புதுவிதமாய் இன்று புலம்புகிறேன்!
இதைவிட இப்படி கவி பாடுகிறான் காசி ஆனந்தன்.அதனால் தானோ அவன் உணர்ச்சிக் கவிஞனானான்.
தமிழே ! உயிரே ! வணக்கம் !
தாய்பிள்ளை உறவம்மா
உனக்கும் எனக்கும் !
அமிழ்தே ! நீ இல்லை என்றால்
அத்தனையும் வாழ்வில்
கசக்கும் ! புளிக்கும் !
இந்த மேத்தாவின் கவிதை அரசியல் பேசுகிறது.
அந்நியர் எங்களைச்
சுரண்டிய போது
ஆவேசப்பட்டோம்
இப்போது
சொந்த தேசத்தார்
சுரண்டுகிறபோது
சும்மாயிருக்கின்றோம்
காரணம்
சொந்தமல்லவோ சுரண்டுகிறது.
பாரதியின் இந்தப் பாடலும்,
பட்டங்கள் ஆள்வதும் சட்டங்கள் செய்வதும்
பாரினில் பெண்கள் நடத்த வந்தோம்
எட்டும் அறிவினில் ஆணுக்கிங் கேபெண்
இளைப்பில்லை காண்என்று கும்மியடி .
பாரதிதாசனின் இந்தக் கவிதையும் மரபுக் கவிதைகளாக தேனை ஊற்றி, உணர்ச்சித் துடிப்புடன் தருகிறது
நடவு செய்த தோழர் கூலி
நால ணாவை ஏற்பதும்
உடலு ழைப்பி லாத செல்வர்
உலகை யாண்டு லாவலும்
கடவு ளாணை என்று ரைத்த
கயவர் கூட்ட மீதிலே
கடவுள் என்ற கட்ட றுத்துத்
தொழிலு ளாரை ஏவுவோம் . .
புதுக் கவிதை சிறிது மாற்றம் பெற்று பல ஹைக்கூ கவிதைகளை தருகிறது. இது வினோதனின் ஹைக்கூ. வளைந்த வானமது
எழுந்து போகிறது,
ஆம் அவள் பிரிகிறாள் !
இல்லை இல்லை...
என்னை - என்
உயிரிலிருந்து பிரிக்கிறாள் !
வேறொரு ஹக்கூ இப்படி சொல்கிறது..... இருக்கும் போது கஞ்சி ஊற்ற மறந்தவன்,இறந்த பின் பால் ஊற்றுகிறான்---மயானத்தில்.

கவிதை படிக்க கசக்குமா எனக்கு...........சக்தி.

கவிதையும் உங்களின் விவரிப்பும் அருமை